Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

Viperek · Gość

A graliśta może w KOTOR? Very Happy

Knight Of The Old Republic ;p

Chodzi o grę komputerową? To odnów temat "Gry komputerowe" Cool

~K.Z.K.G.

Gość

Trikster · Gość

Flanky · Gość

Gość

Flanky · Gość

Lokalnie, Białystok i okolice.

Trikster · Gość

No, w najbliższej przyszłości raczej nie, ale może coś Ciebie przywieje do Wawy? Wink

Gość

Gość

Analogiczne rasy są również w Faerunie. Co do reszty ustosunkuję się później, bo póki co czasu niewiele.

Pzdr.

Gość

Pan Dzikus · Gość

Fantastyka, w szczególności SF to moje życie. Czytam ją odkąd nauczyłem się czytać. Zaczynałem od baśni i bajek, które gdy jeszcze nie potrafiłem czytać czytali mi babcia i dziadek. Zbiór "Bajarka opowiada" powinno znać każde dziecko. Miałem i wciąż mam stare i rozpadające się wydanie tej książki, które używała jeszcze moja mama i które dzięki temu, że jest takie stare było przeze mnie postrzegane jako coś niezwykle tajemniczego, którego przeszłość ginie w pomroce dziejów i dzięki temu jest niczym pomost łączący z niezwykłym światem. Bardzo mocno utkwiła mi też w pamięci "Bajka o Żelaznym Wilku" czytana przez babcię. Było tego więcej ale nie wszystko pamiętam. Pierwszą przeczytaną przeze mnie książką (chyba w drugiej klasie podstawówki) była powieść a właściwie ze względu na gabaryty mikropowieść o psach. Miałem potem taki okres, że sporo czytałem różnych książek, w których bohaterami były zwierzęta.

W czwartej klasie szkoły podstawowej przeczytałem Trylogię Sienkiewicza. W tym też czasie nałogowo czytałem powieści o Indianach, w szczególności Karola Maya. Był też Pan Samochodzik (prawie wszystko) i Tomek Wilmowski (wszystko), książki Centkiewiczów i Jamesa Olivera Curwooda. Jednocześnie gdzieś tam na obrzeżach mojej świadomości jawiła się tajemnicza nazwa science-fiction, która mnie bardzo pociągała.

Chyba pierwszą powieścią SF po jaką sięgnąłem była "Wizja lokalna" Lema (piąta lub szósta klasa). Okazała się jednak dla mnie za trudna i w niej ugrzązłem. Przeczytałem dopiero w dwa czy trzy lata później. Sięgnąłem po lżejsze pozycje. Takie jak "Planeta śmierci" Harry'ego Harrisona, "Wojna z robotami" tegoż, "Sargassowa planeta" i "Gwiezdna straż" Andre Norton, "Pięć złotych obręczy" Jacka Vance, "Opowieści o pilocie Pirxie" wiadomo kogo, "Ludzie ery atomowej" Romana Gajdy (komunistyczna propaganda), "Tak bardzo chciał być człowiekiem" Tadeusza Makowskiego, "Non Stop" Briana Aldisa, "Gwiazdy moim przeznaczeniem" Alfreda Bestera, "Ten zwariowany wszechświat" Fredric'a Brown'a (trzy ostatnie pozycje bardzo mi się podobały).

W tym też czasie zdałem sobie sprawę że istniej coś takiego jak fantasy. Pożyczyłem mianowicie "Pajęczynę utkaną z ciemności" (chyba, może to było coś innego) zachęcony poetyckością tytułu. Książka jakoś mi nie podeszła (ta niemiecka toporność prozatorska) ale był w niej esej o bohaterach heroic fantasy i w ten sposób dowiedziałem się o protoplaście i gwieździe gatunku czyli o Conanie. Pożyczyłem zbiór opowiadań Howarda a potem spragniony dalszej lektury zacząłem kupować tomy wydawane przez Amber. Ba, miałem zamiar zebrać je wszystkie a było w owych czasach wydanych już ze 30 pozycji . Na szczęście zapał szybko mi przeszedł i skończyłem ze skromnym rezultatem siedmiu książek. W sumie przeczytałem z 10-12. Najbardziej podobały mi się te napisane przez Johna Maddoxa Robertsa i Roberta Jordana (nie licząc oczywiście Howarda). Sentyment jednak pozostał i jakiś czas temu przeczytałem powtórnie posiadane przez mnie Conany i co jakiś czas mam głód na coś nowego, który trudno zaspokoić bo nie znam nikogo, kto by je posiadał a w bibliotekach też ich właściwie nie ma. Lubię jak Conan rąbie mieczem, tryska krew, członki latają naokoło a jelita walają się na ziemi. Potem był Hobbit, którym zostałem zauroczony i którym zauroczyłem dwóch kolegów z podstawówki. Jeden z nich przeczytał Władcę Pierścieni chyba już z dziesięć razy i to pomimo tego, że kupił sobie (za moją namową) w tłumaczeniu Łozińskiego (nie wiedziałem, że tłumaczenie jest inne) gdzie zamiast Frodo Bagginsa występował niejaki Frodo Bagosz. Poza tym ten koleś nic nie czyta. Z drugim kolegą, na początku którejś klasy, pytaliśmy polonistkę czy będziemy przerabiać Hobbita (był na liście lektur uzupełniających) a ona nas wykpiła i nawet nie wiedziała co to jest. Głupia baba. Jeśli chodzi o Władcę Pierścieni przeczytałem tylko "Wyprawę" (znaną obecnie pt. "Drużyna Pierścienia") i nie zrobiła na mnie tak wielkiego wrażenia jak Hobbit. Pozostałych ksiąg nie przeczytałem bo nie było ich akurat w bibliotece a gdy w jakiś czas potem znowu zabrałem się za Władcę to po powtórnym przeczytaniu "Wyprawy" mi się znudził. Zaraz po Hobbicie czytałem "Czarnoksiężnika z archipelagu" i "Grobowce Atuanu" Le Guin. Niesamowity klimat. Szczególnie w Czarnoksiężniku. Zapewne to zasługa tłumacza, którym był Barańczak. W podstawówce przeżyłem też fascynację Mitologią grecką i byłem w niej naprawdę nieźle obcykany. Przeczytałem "Mitologię" Parandowskiego i "Leksykon mitologii". Spisałem w punktach całą biografię Heraklesa (mam tę kartkę do dzisiaj) i chciałem nawet spisać całą mitologiczną historię ale bez powodzenia bo wiele rzeczy nie trzymało się tam kupy.

W szkole średniej czytałem właściwie tylko SF (lektur starałem się unikać). Miałem kolegę w klasie, który był fanem horroru (sci-fi i fantasy też lubił) ale mnie jakoś horror nie wciągnął. Wolę SF. Lubię także fantasy ale uważam, że jest to literatura mniej wymagająca zarówno od czytelnika jak i pisarza. Aby napisać dobre SF trzeba wiedzieć o wiele więcej i budować świat w znacznie bardziej przemyślany sposób. Dlatego bardziej cenię naukową fikcję (swoją drogą ciekawe, dlaczego science fiction przetłumaczono jak fantastyka naukowa). Za najlepszego pisarza SF i najlepszego pisarza w ogóle uważam Stanisława Lema. To był prawdziwy geniusz. Bardzo cenię również Janusza Zajdla, Adama Wiśniewskiego-Snerga choć nie napisał wiele, Neala Stephensona, Orsona Scott Carda i wielu innych.

Najlepsze z przeczytanych przeze mnie książek sci-fi, które mogę polecić z czystym sumieniem każdemu to:

Brian Aldiss

Non stop
Cieplarnia

Alfred Bester
Nawet Lemowi się podobała. Czytałem z pięć razy.

Gwiazdy moim przeznaczeniem

Ray Bradbury

451 stopni Fahrenheita

John Brosnan
Lekkie i humorystyczne.

Inwazja Opoponaksów

Fredric Brown
Lekkie i humorystyczne.

Ten zwariowany wszechświat

Orson Scott Card

Gra Endera
Mówca umarłych
Ksenocyd

Philip Kindred Dick

Czy androidy marzą o elektrycznych owcach?
Słoneczna loteria

Marek S. Huberath
Głębokie i wzruszające.

Gniazdo światów

Daniel Keyes

Kwiaty dla Algernona

Stanisław Lem
Wszystko co napisał było co najmniej dobre ale najbardziej podobały mi się:

Kongres futurologiczny
Eden
Wizja lokalna
Powrót z gwiazd
Dzienniki gwiazdowe
Opowieści o pilocie Pirxie
Niezwyciężony

Siergiej Łukianienko
Lekkie, wciągające i pełne akcji. Facet ponoć pisze bardzo równe powieści i inne też są na pewno fajne.

Labirynt odbić
Fałszywe lustra

George R. R. Martin

Piaseczniki

Mike Resnick

Kirinyaga

Robert Sheckley
Lekkie i humorystyczne.

Bilet na Tranai
Planeta zła

Robert Silverberg
Powieść psychologiczna.

Umierając żyjemy

Neal Stephenson
Pomysłowe i wielowątkowe hard SF ze świetną fabułą i szybką akcją. Interesujące szczególnie dla anarchokapitalistów.

Zamieć
Diamentowy wiek

Arkadij&Borys Strugaccy

Piknik na skraju drogi
Trudno być bogiem
Ślimak na zboczu

Kate Wilhelm

Gdzie dawniej śpiewał ptak

Walter Jon Williams

Aristoi

Adam Wiśniewski-Snerg

Robot
Według łotra

Gene Wolfe

Księga Nowego Słońca
Śmierć Doktora Wyspy

Marcin Wolski (facet lubi Korwina i nie boi się do tego przyznawać w mediach)

Bogowie jak ludzie

John Wyndham

Poczwarki
Dzień tryfidów

Janusz Zajdel

Paradyzja
Cylinder van Troffa
Limes inferior

Roger Zelazny

Pan Światła
Umrzeć w Italbarze
Dziś wybieramy twarze

Rafał Ziemkiewicz

Czerwone dywany, odmierzony krok

Jest też parę fajnych książek nie-SF, które jednak czyta się tak jakby były SF.

Iain M. Banks

Fabryka os

William Golding

Władca much

Connie Willis

Przewodnik stada

Najgorsze książki SF jakie czytałem to:

Brian Wilson Aldiss
Krążenie krwi
Kryptozoik

Philip K. Dick
Valis

Alan Dean Foster
Obcy - 8 pasażer Nostromo

Molly Gloss
Światło dnia

Rebecca Ore
Zabawki Gai

Olaf Stapledon
Dziwny John: Historia pół żartem, pół serio

Bruce Sterling
Święty płomień

Robert Silverberg
Księga czaszek

Anne McCaffrey
Planeta dinozaurów

Andre Norton
Gwiezdna straż

Jeśli chodzi o fantasy, to większość przeczytanych przeze mnie książek to zwykłe czytadła.

Dzieciom można polecić "Opowieści z Narnii". Żałuję, że nie czytałem ich będąc dzieckiem, bo wiem, że bardzo by mi się spodobały. W każdym razie będąc dzieckiem oglądałem brytyjski serial na podstawie "Opowieści z Narnii" i bardzo mi się podobał.

Oczywiście świetny jest też "Hobbit", nie tylko dla dzieci. Przeczytałem go kilkukrotnie. Niesamowity bajkowo-baśniowo-swojski klimat.

"Ziemiomorze" Le Guin ma klimat i jest dosyć ambitne ale niewiele się tam dzieje.

"Czarna Kompania" Glena Cooka - cechą charakterystyczną jest bohater zbiorowy, czyli tytułowa Czarna Kompania. Oddział najemników walczący dla szmalu. Najlepszy był drugi tom pt. "Cień w ukryciu". Wadą tego cyklu jest kiepski świat, brak mapki i niedbałość autora powodująca, że czasem dostajemy porządnego kopa i wracamy do rzeczywistości. Trudno nie wrócić, jeśli Cook pisze, że ktoś usiadł po turecku podczas gdy w uniwersum Czarnej Kompanii nie ma żadnej Turcji ani Turków.

"Siódmy miecz" Dave'a Duncana - ciekawy świat, interesujący kodeks szermierzy i różne perypetie, które z niego wynikają. Warto przeczytać dla rozrywki.

"Na zachód od Edenu" Harry'ego Harrisona - To właściwie nie fantasy tylko SF (alternatywna prahistoria) ale czyta się jak fantasy. Bardzo dobry pomysł na świat. Czyta się to szybko i lekko. Na podstawie tych trzech książek mogłaby powstać świetna i widowiskowa trylogia filmowa.

Cykl "Mordimer" Piekary to coś dla ludzi o mocnych nerwach. Madderdin to najbardziej antypatyczny bohater z jakim się spotkałem. Zaletą cyklu jest świetny, oryginalny pomysł na świat. Wadą opowiadań jest to, że w każdym Piekara się powtarza i stale pisze, że szef Inkwizycji ma podagrę, że ludzie są torturowani dla ich własnego dobra itp. Jest to bardzo wkurzające.

"Achaja" Ziemiańskiego ma to do siebie, że jest niedopracowana i każdy kolejny tom jest gorszy od poprzedniego. Achaję zaś przestałem lubić pod koniec pierwszego tomu. Pewne aspekty "Achai" są świetne a inne do kitu. Książka jest nierówna i wydaje się, że nie tak miała się pierwotnie skończyć a autor znużył się pisaniem i ukończył wcześniej.

Ostatnią przeczytaną przeze mnie powieścią fantasy jest "Na ostrzu noża" Mirosława Žambocha. Dobrze oddane postacie, dopracowana fabuła, nieco westernowy klimat. Nie chodzi w niej o uratowanie świata jak to często ma miejsce w fantasy. Warto przeczytać.

Czytałem też kiedyś "Ostatnie życzenie" Sapkowskiego i przeczytałbym całą sagę gdyby nie to, że brat zgubił "Miecz przeznaczenia". Sapkowski pisze nieźle, ma fajny, potoczysty styl ale jest jednak przereklamowany. Spodziewałem się czegoś lepszego. Mimo wszystko kiedyś przeczytam resztę.

Dzisiaj lub jutro prawdopodobnie zacznę czytać "Narrenturm".

Pratchetta każdy zna więc nie ma sensu o nim pisać. Humorystyczną fantasy pisze też John Morresy. Czytałem tylko "Głos dla Księżniczki" i parę opowiadań ale kiedyś w przyszłości przeczytam resztę książek o Kedrigernie.

O Andrzeju Pilipiuku też każdy na tym forum wie co wiedzieć powinien. Pilipiuka czyta się szybko i osobom o prawicowych poglądach sprawia dużo frajdy.

Warto czytać jeszcze opowiadania o "Wielkim Guslarze" Kiryła Bułyczowa. Bardzo zabawne i inteligentne.

Najgorszym fantasy jaki czytałem (i przeczytałem nadludzkim wysiłkiem woli) jest cykl "Elenium" Davida Eddingsa. Nie tykajcie tego nawet dwumetrowym kijem.

Wszystkim fanom fantastyki polecam świetną audycję o literaturze fantastycznej – [link widoczny dla zalogowanych]. Prowadzący doskonale zna się na fantastyce, jest jej fanem, zadaje sensowne pytania w wywiadach, ciekawie mówi, ma przyjemny głos i doskonałą dykcję i jest niezwykle wyważony. Do dzisiaj nie wiem jakie ma poglądy, socjalistyczne czy kapitalistyczne. Ale nawet jeśli socjalistyczne to to nie przeszkadza, bo jak napisałem, jest wyważony.

Gość

Odświeżam.

Czytał ktoś sagę Lewandowskiego o kotołaku Ksinie?
Jeśli tak, to warto?

Pan Dzikus · Gość

Nie czytałem ale Lewandowski ma prawicowe poglądy i nie lubi UE więc może warto.

mikeon · Gość

Nowy serial na podstawie serii Sword Of Truth:

[link widoczny dla zalogowanych]

Niestety troche zalatuje Herculesem i Xena Sad

Gość

Herkules i Xena to stalowy kvlt.

Japeton · Gość

oglądałem parę odcinków Legend of the Seeker i mam raczej złe odczucia.

Adaptacja książki to nie jest na pewno, bo fabuła ma coś wspólnego z "Pierwszym Prawem Magii" tylko w odcinku premierowym (a i tak było z tym kiepsko)

No i najgorsze jest to, że serial jest POPRAWNY POLITYCZNIE. Nawet Chase jest mulatem Smile

. Nic nie zostało z poglądów Goodkinda (a jest on "po naszej stronie").

Moim zdaniem nie warto oglądać. Lepiej przeczytać książki. One też nie są czymś rewelacyjnym, ale "Nadzieję Pokonanych" mimo wszystko polecam.

mikeon · Gość

Goodkind napisal kiedys, ze nie ma wplywu na to jak wyglada serial, ale stwierdzil rowniez, ze rzeslanie pozostanie niezmienione.
Licze na to, ze xenowosc tego serialu sprawi, ze ogladalnosc bedzie wystarczajaca, by nakrecili kolejne sezony. Dopiero bowiem "im dalej w las" tym przeslanie silniejsze. W pierwszym tomie nigdy bym nie zgadl, ze Goodkind jest fanem Rand.

Ambioryks · Gość

Z pisarzy najbardziej lubię czytać Lema ("Cyberiada", "Dialogi", "Dzienniki Gwiazdowe") i Tolkiena ("Władca Pierścieni", "Hobbit", "Silmarillion"). A takze pojedyncze ksiażki z serii SW ("Kryształowa Gwiazda", "Cienie Imperium").

krill

Ja uwielbiam Lema a Solaris uważam za niedościgniony wzór powieści kosmicznych, tak inny od śmieciowych zachodnich pop-space oper - chociaż z tych kilka też jest interesujących; np. Diuna.