Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

Turin

Anarchokolektywizm jest sprzecznością samą w sobie, bo tylko "archia" może powstrzymać rozwój rynku. Rozwój wymiany dóbr, pojawienie się pieniądza itp. są pewne niczym prawa fizyki, są naturalną drogą rozwoju każdej inteligentnej istoty. Zatem jeśli jakakolwiek forma anarchii jest możliwa do stabilnego zaistnienia, to jest nią anarchizm rynkowy. Każda inna jest po prostu jednym, gigantycznym błędem logicznym.

krzychun · Gość

Wpadła mi taka myśl,dlaczego wiekszosc anarchistów chce "wolności osobistych" a jednocześnie krytykuje kapitalizm. Mises pisał o tym,ze w chwili gdy ekonomiści klasyczni nie potrafili stworzyć całościowej teorii wartosci powołali do życia teorie homo oeconomicus. Uznali,ze teoria ekonomii znajduje potwierdzenie tylko w przypadku przedsiębiorstw a nie dotyczy "zwykłego" życia. Prof.Huerta de Soto twierdzi,ze tzw. funkcja przedsiebiorcza,dzieki której podejmujemy działanie objawia sie na kazdej płaszczyźnie źycia,nie wyłącza się kiedy człowiek wraca do domu ze spotkania biznesowego. Jednak w powszechnej opini,w tym u anarchistów istnieje przekonanie,ze rynek jest jakimś nie naturalnym elementem działalności człowieka i mozna go oddzielić od innych dziedzin życia.

Ot,takie przemyślenia wieczorne.

Gigabyte · Gość

Fryzjer aka Kiperlan

Po zlikwidowaniu rządu, nastanie ekonomiczny nacisk na wybranie najefektowniejszej formy anarchizmu. Wg tej teorii każdy odłam anarchizmu sprowadzi się do anarchokapitalizmu.

Premislaus

Jeżeli wziąć samą podstawę, czyli wolność jednego człowieka nie może być kosztem drugiego człowieka, dobrowolne stowarzyszanie się, umowy, etc. to tak. Anarchizm jest jeden, jego odłamy to jedynie sposoby walki, propagandy i ewolucji myśli na przestrzeni dziesięcioleci. Wielu rynkowych anarchistów z Ameryki w XIX w. określało się socjalistami, po popierali kooperatywne stowarzyszanie się Razz

. Mam trochę broszur w domu z Troiki, cześć rozdałem, cześć nadal mam. I np. taki Bakunin to ktoś niezmiernie ciekawy jako osoba, a śmiech na sali jako myśliciel, m.in. chodzi o jego "Katechizm Rewolucyjny"(nie mylić z "Katechizmem Rewolucjonisty" Nieczajewa). Mam "Etykę" Kropotkina - wydanie powojenne, czytałem też jego "Wielką Rewolucję Francuską", "Pomoc Wzajemną", etc. Czytałem też Proudhona, posiadam także "Jedyny i jego własność" Stirnera i widzę jak ta myśl ewoluowała. Jak dla mnie dobrowolny socjalizm, bez jego narzucania każdemu po jego wprowadzeniu, to niewypał i utopia. Widać to po dzisiejszych lewicowych anarchistach, którzy chcą na siłę wszystko uspołeczniać i otwarcie mówią nie kapitalistycznym firmom. Co prawda dawniej(nie wiem jak teraz, znam tylko paru i nie mam na myśli punków) anarchiści to byli ludzie przeważnie cechujący się wysoką moralnością. We Francji wielu bandytów po ujęciu kłamało, że jest anarchistami by sobie dodać romantyzmu i by pisały o nich gazety Razz

. O czym wiedziała policja. Kiedyś w Paryżu w środowiskach anarchistycznych wybuchł skandal, gdy jeden anarchista otworzył sklep a jego znajomi uznali, że mogą sobie brać towary za darmo, to Kropotkin poświęcił im jeden artykuł w którym wytłumaczył, ze tak nie wolno i to sprzeczne z anarchizmem. Jeśli dobrze pamiętam, to Bakunin pisał, ze społeczeństwo nie może utrzymywać za darmo jednostek które nie pracują, bo nie chcą.

Anarchizm od początku, aż do współczesności był niespójny, czasem wewnętrznie sprzeczny, dychotomiczny, a każdy odłam zawsze w swych rozważaniach bardziej po stronie wolności, nieraz absurdalny co pozwalało na wiele dyskusji wewnątrz ruchowych i nie na zawierzenie autorytetom. I dlatego w USA rozwinął się libertarianizm z anarchoindywidualizmu(Spooner, Tucker). Tak naprawdę mimo wielu odłamów i frakcji to nigdy nie było walk na śmierć i życie jak między katolikami a heretykami, jak bolszewikami a mienszewikami.

Problem jest dzisiaj, są dwie opozycyjne frakcje, czyli libertarianie i społeczni anarchiści. I między nimi jest właśnie konflikt, bo różnice ideowe są według mnie nie do przekroczenia.

EDYCJA

Poprawiłem literówki.

Ambioryks · Gość

Dodam jeszcze, że o ile anarchokomuniści i anarchokolektywiści to na ogół naiwniacy, którzy wierzą w mit "dobrego dzikusa" i zakładają, że jakby zlikwidować państwo, to ludzie przestaliby być egoistami, przestaliby chcieć mieć jak najwięcej dla siebie i zgodziliby się dobrowolnie oddać swoj własność jako część własności kolektywnej, o tyle anarchokapitaliści mocniej stąpają po ziemi i są zdecydowanie większymi sceptykami. Typowych anarchokomunistów i anarchokolektywistów pokroju Bakunina i Kropotkina można nazwać anarchitami optymistami, a typowych anarchokapitalistów i anarchoindywidualistów (jak Tucker i Rothbard) można nazwać anarchistami pesymistami - bo oni nie angelizują ludzkiej natury, jak to robią anarchistyczni utopiści.
Zresztą sam Rothbard napisał: "W przeciwieństwie do takich utopistów, jak marksiści albo lewicowi anarchiści (anarcho–komuniści i anarcho–syndykaliści) libertarianie nie zakładają, że wprowadzenie czysto wolnościowego społeczeństwa ich marzeń stworzy zarazem nowego, magicznie odmienionego libertariańskiego człowieka. Nie zakładamy, że lew położy się spokojnie obok jagnięcia albo że nikt nie będzie knuł podstępnie przeciwko swoim sąsiadom. Oczywiście im „lepsi” będą ludzie, tym lepiej będzie funkcjonował każdy system społeczny i tym mniej pracy będzie miała każda policja i każdy sąd. Ale libertarianie nie przyjmują takich założeń. Twierdzimy tylko, że przy dowolnie określonym poziomie „dobra” lub „zła” wśród ludzi społeczeństwo czysto libertariańskie stanie się z miejsca społeczeństwem najbardziej moralnym i wydajnym, z najmniejszą przestępczością oraz najlepiej chronionym prawem własności i nietykalności osobistej." - co dowodzi zdecydowanie bardziej zdroworozsądkowego podejścia do sprawy niż prezentowanego przez typowych anarchokomuchów.

Kolektywistyczni anarchiści są natomiast bliscy głoszenia utopijnego "raju na ziemi", podobnego do tego, o czym mówił Charles Fourier czy Robert Owen, a takze Marks. Im się wydaje, że gdyby zlikwidować państwo i własność prywatną, to właśnie wtedy byłby taki "raj".
Natomaist z logicznego punktu widzenia jest oczywiste, że główną przeszkodą w posiadaniu własności prywatnej jest państwo, które każdemu część tej własnosci zabiera w imię "dobra wspólnego" lub "sprawiedliwości społecznej". Tak więc, siłą rzeczy to państwo realizuje doktrynę kolektywistyczną - i w związku z tym, brak państwa realizuje doktrynę indywidualistyczną.
Wobec tego "kolektywistyczny anarchizm" jest sprzecznością samą w sobie. I tak samo "anarchokomunizm" jest sprzecznością samą w sobie. Człowiek ze swojej natury jest egoistą i będzie zawse dążył do tego, żeby posiadać własność prywatną, nawet jeśli oficjalnie głosi, że takiej własności nie powinno być. I żadne mityczne bajania w stylu Owena, Fouriera, Babeufa, Marksa, Bakunina czy Kropotkina tego nie zmienią.

Często można się spotkać z opinią, że "anarchiści to jedni z największych naiwniaków" - i to stwierdzenie jest prawdziwe, jeśli odnieść je wyłącznie do anarchistów-optymistów - czyli chyba wyłącznie anarchokolektywistów i anarchokomunistów. Ale nie anarchokapitalistów - których zresztą najczęściej nie zalicza się do anarchistów, tylko do libertarian.

Ponadto, należy zwrócić uwagę na inną rzecz: jeśli dzielić (za Hayekiem) scenę polityczną na trójkąt konserwatyzm-liberalizm-socjalizm, to jest oczywiste, że anarchokomunizm i anarchokolektywizm ewidentnie należą (lub są zbliżone) do socjalizmu. Natomiast anarchokapitalizm ewidentnie należy do nurtu liberalizmu - i to skrajnego. Nie bez powodu libertarianizm jest nazywany skrają postacią liberalizmu. A skoro anarchokapitalizm to radykalny nurt libertarianizmu... to wniosek jest oczywisty.
I w tym leży sedno: anarchokolektywizm i anarchokomunizm to socjalizm, a anarchokapitalizm to liberalizm. A wiadomo, że socjalizm i liberalizm są ze sobą sprzeczne i nie do pogodzenia. Więc, co za tym idzie: anarchokomunizm i anarchokapitalizm też są nie do pogodzenia.

Fender · Gość

na płaszczyźnie teorii może i nie, ale w praniu by wyszło, że realizacja idei anarchosocjalistów i anarchistów rynkowych przyniosłaby zbliżony rezultat.

co do podejścia do człowieka, to liberalizm od zaraniu zakłada optymizm antropologiczny, czyli wiarę w przyrodzoną dobroć człowieka, stowarzyszoną z optymizmem historiozoficznym, a więc wiarą w [b]postęp[/] Wink

to w końcu państwowcy są antropologicznymi pesymistami, czego wyraz dają za każdym razem, gdy mowa o zadaniu państwa: pilnowaniu jednych, by nie pożarli drugich.

Rothbard pisze tylko w tym fragmencie, o tym że natura ludzka nie ulegnie metamorfozie po usunięciu lewiatana.

Ambioryks · Gość

Fender · Gość

Sosen

Idę na piwo:P
Very Happy

Mucha CC

Anarchokapitalizm to najdoskonalszy, nauczciwszy, najbardziej czytelny, najgenialniejszy, najfinezyjniejszy, najprostszy, najłatwiejszy i najgenialniejszy ustrój jaki kiedykolwiek wymyślono, z jakimkolwiek przyjdzie Wam się zapoznać i jakiego nigdy niestety nie uświadczycie.

zdrajca

Mucha CC

zdrajca

Mucha CC

krzywa · Gość

oniryka

mam wrażenie, że współcześni anarchiści różnych wyznań się od siebie nie różnią, większość jest podobnie niezorientowana w tematach ekonomicznych i podobnie wali sloganami na kilometr...

co do filozoficznych interpretacji tego ruchu - to chyba jest to pytanie retoryczne?