Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

Gość

Nie sądzicie że kara za usiłowanie morderstwa powinna być dokładnie taka sama jak dokonanie morderstwa? Przecież to że np. ofiara miała szczęście i kula która miała zabić jedynie poważnie ją raniła ma jakiś wpływ na moralność przestępcy? W jednym i drugim przypadku osoba podjęła świadomą decyzje o pozbawianiu drugiego człowieka życia. W jednym i drugim przypadku osoba jest równie niebezpieczna dla otoczenia. Moim zdaniem to dość niesprawiedliwe żeby o karze dla przestępcy decydował jego brak szczęścia a nie jego świadome decyzje.

Viperek · Gość

Hitman

możliwe ale są to rzadkie przypadki i myśle iż gdy ktoś na mnie biegnie z nożem i krzyczy że mnei zabije, a ja swoją mega siłą supermana hitmana mu dowale i nic mi nie zrobi? albo go obezwladnie bo zaczne tlumaczyc mu czym jest UPR a jemu szczena opadnie to chyba nie trudno stwierdzic ze chcial mnei zabic.

atcqfan · Gość

W przypadku usiłowania zabójstwa karę powinna wyznaczać ofiara

płk Lesiak

Co to za pytanie w ogóle? Przecież tak jest już dzisiaj.

Art. 14. § 1. Sąd wymierza karę za usiłowanie w granicach zagrożenia przewidzianego dla danego przestępstwa.

Chcę zauważyć jednak, że skutek czynu ma wpływ na szkodliwość społeczną czynu i sąd to powinien uwzględnić.
Karanie ma różne cele, nie tylko zadośćuczynienie moralne.

Gość

Za bardzo mi to śmierdzi usiłowaniem spożycia alkoholu. Kolega dostał mandat, bo siedział z dwoma pijącymi kolegami na ławeczce w parku i trzymał w ręce zamknięte piwo. To NAPRAWDĘ spore pole do nadużyć. W sumie jak komuś udowodnić, co zamierzał? Nie da się! "Panie sędzio, ja chciałem ciężko ranić". A nie chodzi chyba o to, żeby doprowadzić do sytuacji, w której jesteś winien, dopóki nie udowodnisz niewinności.

Gość

płk Lesiak

Gość

Takoż samo Mu mówili, ale hmm... stwierdził, że woli zapłacić 50 niż po grodzkich latać.

iceberg · Gość

bukaj69

Gość

Właśnie to tudzież jest kluczowe. Tudzież zastraszyć, tudzież ranić etc. W związku z tym NIE jest to zawsze próba zabójstwa.

Aregirs · Gość

Ciężka sprawa. Kara za usiłowanie zabójstwa to pole do nadużyć, a brak takiej kary to duża niesprawiedliwość (przynajmniej w moim odczuciu).

No; przede wszystkim trzeba rozróżnić aspekt moralny (aspekt Sprawiedliwości) od aspektu prawa (w znaczeniu formalnym). One nie zawsze muszą się pokrywać, bo prawo musi być proste i praktyczne, a Sprawiedliwość często nie może zwyciężyć, choćby ze względu na tak banalną przyczynę, jaką bywa brak dowodów.

Ostatnio się zastanawiałem nad wieloma sytuacjami. Jedną myśl zaprezentuję. Idę ulicą, człowiek jakiś-tam wyciąga do mnie broń i grozi, że mnie zabije. Wtedy instynktownie uznaję, że mam moralne Prawo do tego, by go zabić i - dajmy na to - robię to - wyciągam swojego gnata i dziurawię mu łeb. ALE JEŚLI NIE MA ŚWIADKÓW, TO NIE DA SIĘ UDOWODNIĆ, ŻE TO ON BYŁ AGRESOREM! Przyjeżdża policja i widzi: dwóch facetów z bronią - jeden żywy, drugi martwy. I co mają zrobić: uwierzyć mi na słowo, że "tamten zaczął"? Czy uznać mnie za mordercę? W końcu niepodważalne jest to, że to ja zabiłem tamtego kolesia. Scenariusz rzeczywisty jest tak samo możliwy jak taki, że ja tamtemu groziłem bronią, a jak on chciał się bronić, to go zamordowałem. Przerąbana sprawa. I w tej sytuacji sprawiedliwie by było, gdyby policja dała mi święty spokój. Ale policja nie może dać mi świętego spokoju, bo właśnie zabiłem kolesia i w ich oczach mogę być najprawdopodobniej mordercą. I tu pole do popisu dla detektywów... Wielu rzeczy nie da się udowodnić i prawo nigdy nie będzie idealne, bo musi być dostosowane do realiów. Ja osobiście nie wiem, jak taki problem rozwiązać, o ile śledztwo niczego nie wskaże. A jeśli dowiedzie Prawdy, to dobrze. Ale to pole do nadużyć... Po prostu to wszystko to przerąbana sprawa!

Dla uściślenia: jak piszę "prawo" - znaczy to, że chodzi mi o przepis; a jak piszę "Prawo" - to chodzi mi o moralne i sprawiedliwe Prawo, niezależne od żadnych innych praw, przepisów, rządów itd.

płk Lesiak

A ja bym proponował odróżnić materialne prawo karne od proceduralnego.

To drugie stanowi, że wszystkie wątpliwości tłumaczone są na korzyść oskarżonego. I to prokurator musi udowodnić, że ktoś chciał zabić albo godził się na to.

Aregirs · Gość

Gość

Jak mawiał mój wykładowca od podstaw prawa, do sądu nie chodzi się po sprawiedliwość tylko po wyrok. Po sprawiedliwość, to do kościółka.

Aregirs · Gość