Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

korwinista

[link widoczny dla zalogowanych]

Beata Łabutin: Słynie Pan z pięknej polszczyzny i ciętego języka, co z pewnością ma znaczenie, gdy się uprawia zawód polityka. Ciężko trzeba było pracować nad takim poziomem elokwencji?

Janusz Korwin-Mikke: Hmmm... Zdobyłem kilkakrotnie tytuł Mistrza Mowy Polskiej (a także Bezbłędnego Polityka w konkursie ortograficznym w 1994 roku) i myślę, że zawdzięczam to niewątpliwie wrodzonemu talentowi. Ale i pracy także. Miałem jednak od dzieciństwa warunki.

Warunki?

Chodziłem do normalnej, to znaczy czysto męskiej szkoły, uczyłem się więc mówić krótko i zwięźle. W dodatku do szkoły, w której nauczyciele wymagali pracy, to znaczy np. tygodniowo uczyliśmy się na pamięć dwóch - trzech wierszy; to wyrabia pamięć.

Zresztą lubiłem się uczyć, zamiast wagarować. A dziś istnieje dzień wagarowicza, nauczyciele i uczniowie zgodnie chcą skrócenia godzin nauki, podczas gdy my uczyliśmy się również w soboty i to do 30 czerwca.

Ale nie można wciąż się uczyć...

Jeśli chce się dobrze mówić, to trzeba mówić, a więc ćwiczyć, ćwiczyć, ćwiczyć.

Jak?

Bardzo przydatne jest czytanie książek, ja sam czytałem ich siedem - dziesięć tygodniowo. Poza tym przydaje się nauka łaciny, bo pomaga osiągnąć zwięzłość, a także logiki i matematyki.

Trzeba też unikać zachwaszczania języka.

O to dzisiaj trudno...

Ja nie oglądałem telewizji, a zwłaszcza amerykańskich filmów. Dodam też oczywistość: przy mówieniu trzeba myśleć. Myśleć podczas mówienia i po każdej przemowie. Zastanowić się: gdzie powiedziałem coś niepotrzebnego? Gdzie ominąłem coś potrzebnego? I tyle.