Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

mikkeforapl

Libertarianie czy Platformersi?
List Marcina Chmielowskiego do władz UPR

Nowy prezes Unii Polityki Realnej chyba postanowił przejść do historii jako ten, który w partii wprowadzi największą ilość zmian. Czas pokaże, czy jego decyzje były słuszne. Ale póki nie jesteśmy w odległej, świetlanej dla Wolności, Własności i Sprawiedliwości przyszłości warto chyba pokusić się o opinię na temat działań Pana Witczaka.

Przyznać muszę, że nie wszystkie jestem w stanie ocenić. Muszę z dystansem podchodzić do spraw personalnych. Nazwiska, które Pan Prezes obdarzył tytułami funkcyjnych partii nierzadko nic mi nie mówią. Może tak dziać się dlatego, że członkiem UPR-u nie jestem. I to pewnie stąd wielu działaczy pozostaje dla mnie anonimowych.

Nie ukrywam jednak, że te zmiany, które jestem w stanie ocenić napawają mnie niepokojem. Dlatego też powstał ten skromny komentarz. O tyle – mam taką nadzieję – cenny, że pisany przez sympatyka wielu idei, z którymi utożsamia się UPR. Sympatyka także samej partii, ale nie jej członka. Uważam, że ten dystans i nieuwiązanie w żadne spory wewnątrzpartyjne pozwolą mi lepiej zdiagnozować sytuację.

Pan Witczak oświadczył – a oświadczenie to rozpropagował nawet Onet.pl – że partia zmienia wizerunek. I chce przejmować elektorat od PO. Medialny image UPR-u od teraz ma być bardziej stonowany, umiarkowany. Czyżby taki… Platformerski? Inny synonim nie przychodzi mi na myśl.

Chciałbym wiedzieć, co takiego Pan Witczak chce zaoferować tym wyborcom, którzy odwrócą się od PO. Jak nakłoni on ich do tego, aby głosowali na partię, którą od Platformy odróżnia tylko to, że jest mniejsza, biedniejsza i mało obecna w mediach. Pytania nie są absolutnie złośliwe. Ale wydaje mi się, że aby wyborcy chcieli zagłosować na UPR, to ten musi wyraźnie się czymś odróżniać. Stworzenie medialnej Platformy-bis, która będzie po prostu tylko biedniejszą siostrą PO zdaje się mijać z celem.

Tym, co może do takiej decyzji skłaniać Pana Prezesa jest chyba to, że chce on przysłużyć się swojej partii. Jest to jak najbardziej zrozumiała motywacja. Należy jednak pamiętać, że UPR jest partią zdecydowanie innego typu niż te zasiadające w polskim Parlamencie. I dlatego też rywalizacja z nimi na zasadach, według których grają te ostatnie – jest błędna. Po prostu. To tak, jak gdyby porównywać ze sobą samolot i samochód pod względem ich możliwości a potem jeszcze ustawiać je do wyścigu. Czysty absurd, jeżeli wziąć pod uwagę zupełnie różne przeznaczenie i budowę tych maszyn. Zapał Pana Witczaka powinien znaleźć inne ujście niż stawanie w szranki z partią, z którą UPR łączy tyle, że działają na podstawie tej samej ustawy.

Spośród całego mnóstwa podziałów mających klasyfikować partie polityczne i w jakiś sposób opisywać ich działanie jeden zdaje się być szczególnie cenny w pokazaniu relacji pomiędzy UPR a PO/resztą partii kartelowych, od których UPR chciałby przejmować wyborców. Jest nim rozdział sceny politycznej na partie wyborcze i ideowe. W dodatku, szczególnie dobry jest on dlatego, że pokazuje relacje pomiędzy tymi dwoma typami partii w sytuacji, gdy kartel partii wyborczych już się ukształtował, lub jest temu bliski. Czyli gdy są małe szanse, aby jakaś partia z zewnątrz weszła do Parlamentu. A tak chyba jest we współczesnej Polsce.

Partie wyborcze nie tylko startują w wyborach – bo to robią wszystkie partie – ale robiąc to mają realną szansę dojść do władzy. Opisując rzecz prościej – to ci, którzy na pewno będą nad kreską poparcia a w dodatku mają wielką szansę aby znaleźć się na dobrej, stabilnej pozycji ponad tą poprzeczką. Partiami wyborczymi są partie postpolityczne, wybiórczo i instrumentalnie traktujące ideologię, którą mają na sztandarach, zastępujące ją chwytami PR-u. Są one jednocześnie partiami medialnymi, co znaczy, że komunikują się z wyborcą za pomocą narzędzi masowego oddziaływania. Stać je na to, bo są też partiami kartelowymi, korzystającymi na specjalnych prawach z dostępu do mediów i mogącymi sobie dodatkowy czas antenowy po prostu dokupić – z pieniędzy, jakie podatnicy łożą na ich utrzymanie.

Typowym przykładem takiej partii – jednym z wielu, ale tutaj posłużę się właśnie tym – jest Platforma Obywatelska.

Partie ideowe działają inaczej. Opierają się na składkach i darowiznach swoich członków. Pieniędzy z budżetu nie mają. Jedynym medium, do którego mają nieskrępowany dostęp jest Internet. O szerszym dostępie do telewizji – nadal najważniejszym kanale przekazu – raczej nie mają co marzyć. Swoją ideologię traktują poważnie, często się do niej odwołując. W wyborach biorą udział po to, aby zaprezentować swój program. I ze sporą dozą realizmu zakładać, że na jego prezentacji się skończy. Takie partie wyborców pozyskują dużo wolniej, niż wielcy gracze. Ale i dużo trudniej odebrać im żelazny elektorat. W czasach postpolitycznych są oczywiście z powodu przywiązania do sztywno zarysowanego kręgosłupa ideologicznego nazywane „oszołomskimi”. Trudno się temu dziwić. Taka jest specyfika naszej epoki, że warunki gry dyktują ci, którzy zamiast powoływać się na jakiś głębszy związek z jakąkolwiek ideologią, wolą wspólnie ze sztabem PR-owców dobierać krawaty na kolejne, pełne banałów przemówienia.

Partią ideową jest na przykład Libertarian Party (LP) ze Stanów Zjednoczonych AP. W Polsce taką partią jest UPR. Ewentualnie była nią, jeżeli Pan Witczak nadal będzie twardo obstawać przy założeniu, że warto rywalizować z przeciwnikiem, który ma zupełnie inne cele, możliwości i motywacje. Czyli jakąkolwiek partią wyborczą.

Bo – co warto podkreślić – tak właśnie jest. Miejsce UPR na scenie politycznej to wcale nie jest „podsiadnięcie” PO. Ale Pan Prezes zdaje się tego nie rozumieć. Mogę się mylić, ale postawię diagnozę: w opinii Pana Witczaka jedyne realne działanie i istnienie partii może mieć miejsce tylko w Parlamencie, albo innym ciele, do którego „ktoś wybrał”. Jest to oczywiście nieprawda. Pracować nad realizacją idei i mieć władzę można także poza murami gremiów legitymowanych przez wyborców.

Libertarian Party to właśnie robi. Bo niby dlaczego Republikanie muszą wracać do wolnorynkowych rozwiązań w swoich programach? Z dobrej woli? Chyba raczej dlatego, że tracą na rzecz małej, biednej partyjki, garstki oszołomów, którzy jednak mają nad nimi jedną przewagę. Tylko jedną. Naprawdę wierzą, w to, co głoszą. I robią to konsekwentnie. Jeżeli pokazują się jako prawdziwi wolnorynkowy, a dzięki Internetowi mogą choć trochę nadrobić brak reprezentacji w innych mediach, to rozwiązania Partii Słoni nie wydają się być już takie leseferystyczne. Oczywiście, nie ma co liczyć na to, że nagle Republikanie stopnieją, a Libertarianie wejdą do Kongresu. Ale tych kilku wyborców zawsze uda się przerzucić na stronę wolnorynkowej ortodoksji. Co z tego wynika? W wyrównanym systemie dwupartyjnym mniej więcej tyle, że Republikanie tracąc głosy na rzecz liliputów z LP słabną w konfrontacji z Demokratami. I jeżeli nie chcą tracić coraz bardziej muszą w trakcie kampanii wyborczej proponować bardziej wolnorynkową ofertę. A potem realizować ją. W ten sposób Libertarianie mają jakiś wpływ na przynajmniej gospodarczą część kierunku, w jakim podąża USA.

Polski system nie jest dwupartyjny, ale wyraźna dominacja dwóch bezideowych sił na naszej scenie politycznej jest chyba widoczna. Tyle, że pomysłem Pana Witczaka nie jest konsekwencja w promowaniu idei UPR-u, a próba dojścia do bezpośredniej władzy mierzonej ilością przycisków do głosowania wmontowanych w poselskie pulpity.

Każda partia dąży do przejęcia władzy. Tylko że nie każda władza partii jest bezpośrednia. W chwili obecnej, robienie z UPR-u małej platformy na którą desantują się wyborcy z tej większej, tonącej jest irracjonalny. Nie ta liga, Panie Prezesie i nie te cele, jakie partia powinna realizować. Zamiast ryzykować w bardzo niepewnym przedsięwzięciu, jakim jest próba znalezienia się w kartelu, warto zintensyfikować działania pośrednie. I duże partie zmuszać do takiego postępowania, aby realizowały przynajmniej częściowo niektóre postulaty UPR. Sama UPR będąc – jakiś cudem – w Parlamencie nie zrobiłaby nic ponad częściową realizację swojego programu. Warto więc – moim zdaniem – odpuścić nastawianie się na szybki zysk. A jest nim granie na umiarkowaną partię. UPR właśnie nie ma być umiarkowana. Ma być radykalna. Bo tylko wtedy będzie zauważana. I będzie na scenie politycznej coś znaczyć. Nie wejdzie do Parlamentu, ale przesunie dyskurs polityczny w prawo. Sama będzie „oszołomska” i „nierealna”, ale uwierzytelni wypowiedzi i działania tych posłów, senatorów i ich frakcji, które w innych okolicznościach byłyby za takie uznane – za zbyt radykalne. Jak wygląda scena polityczna choćby w Szwecji? Tam partia, która miałaby program gospodarczy taki jak choćby PO byłaby okrzyknięta „krwiożerczo – kapitalistyczną” i – o zgrozo – libertariańską! Oczywiście nie byłaby taką, ale tak zostałaby zaklasyfikowana. A stało by się tak dlatego, że tam dyskurs jest bardzo mocno przesunięty w lewo. I mało które wolnorynkowe czy konserwatywne decyzje mogą się przebić do mainstreamu polityki. A to dlatego, że nie ma kto ich uwierzytelniać przedstawiając rozwiązania jeszcze bardziej radykalne. Ale na szczęście nie mieszkamy w Szwecji. W Polsce mamy UPR, który do roli słupa granicznego i przedmurza konserwatyzmu i leseferyzmu nadaje się znakomicie. Jest to rola zaszczytna, której szkoda byłoby się zrzekać.

Jaki widziałbym program pozytywny dla działań UPR? Praca u podstaw. Systematyczne, mozolne dłubanie wykałaczką w skale. Propagowanie wolnego rynku i potrzeby imponderabiliów w polityce i życiu prywatnym. Spotkania w terenie, na których będzie się to robić. Szukanie sojuszników wśród podobnie myślących partii politycznych w Europie, aby na wypadek zlania się europejskich scen politycznych w jedną, z ogólnoeuropejskimi partiami mieć jakichś sojuszników. I używanie Internetu jako narzędzia do „partyzantki politycznej”. To już się dzieje na dobrą skalę. UPR rządzi w Sieci.

I jeżeli działania te będą systematyczne, robione z głową i przede wszystkim – będą odróżniać się od polit-poprawnej bylejakości salonów władzy – to odniosą sukces. Przyjdzie on po latach, ale pozytywizm, na który powinna postawić UPR już to ma do siebie, że jest dla cierpliwych.

Wiem, że to raczej program dla zwolenników Wolności, Własności i Sprawiedliwości niż dla członków UPR-u. Ta pierwsza kategoria jest szersza od drugiej, czego sam jestem przykładem. Rozumiem głód stanowisk wśród działaczy Unii Polityki Realnej i niechęć do bycia wiecznie przegranym. Ale to przegrywanie może zacząć się właśnie teraz. Kiedy UPR będzie chciał zamienić swoją niewidzialną mównicę na tą sejmową, której i tak na razie nie dostanie. Chciałbym się mylić, chciałbym widzieć silną, zdyscyplinowaną reprezentację UPR-u w naszym i w europejskim Parlamencie. Ale obawiam się, że jeżeli taką zobaczę, to za lat kilkanaście. I że wtedy będą istnieć jeszcze bardziej radykalne siły na polskiej scenie politycznej, które będą urealniać przekaz UPR-owców.

UPR ma szansę wygrywać, tylko że nie będzie to spektakularny sukces. Raczej mozolne, ewolucyjne zjawisko, które po latach zauważą badacze historii polityki. Ale jeżeli postawi na retorykę i sposób działania partii wyborczej, to będzie spektakularna, ale porażka.

Marcin Chmielowski.

O autorze

Urodzony w 1984 roku, student politologii na Uniwersytecie Jagiellońskim, bezpartyjny, związany z Kołem Nauk Politycznych UJ, którego był prezesem w roku akademickim 2006/2007. Współpracował z akademickim radiem eX FM oraz "Nowym Consensusem" – studenckim pismem opinii. Regularny, aktywny uczestnik programu telewizyjnego "Młodzież kontra".
Zobacz m.in. starcie z Krzysztofem Janikiem:
[link widoczny dla zalogowanych]

Z Krakowa

carlos12345 · Gość

Mateo · Gość

Ja mimo wszystko zdystansowałbym się od tez zawartych w tym liście. Przecież UPR nie zamierza zmieniać programu i ideowych założeń aby bardziej przybliżyć się w stronę centrum i PO. Dalej będzie to partia prawdziwie wolnorynkowa, mocno akcentująca liberalizm - różnica za prezesury p. Witczaka polega przecież głównie jedynie na zmianie wizerunku na bardziej umiarkowany.
Można sobie mówić, że najważniejsza jest ideowość, honor itd. ale nie oszukujmy się - w dzisiejszej demokracji bez odrobiny PRu zbyt wiele się zdziałać nie da. A nie chciałbym aby UPR dalej była partią kanapową. Tak więc p. prezes Witczak ma moje poparcie w swoich działaniach.

Madras

zgon · Gość

Turin

Póki rzecz jest w zmianie wizerunku, zrzucaniu "szat oszołomów", to przyznam p. Witczakowi rację. Ale gdy zaczyna się bredzenie o dniach przymusowo wolnych wtedy-czy-wtedy, mam już pewne obawy co od kierunku UPR'u.

ciszu · Gość

Ten list jest na serio? Confused

Mam nadzieję, że nie prezentuję on poglądów większości członków UPR.
Jeżeli tak, to niestety UPR marzyć o wejściu do Sejmu nie może, może z całą pewnością kontynuować swoje think-thankowanie nazywając to partią.

almanzor

Raduje mnie to, że są młodzi ludzie potrafiący z pasją prezentować swoje poglądy. Cieszy mnie to, kiedy te poglądy są bliskie moich! Smile

Na wskazanym wystąpieniu na YT Autor jest nieco infantylnie agresywny i nie dorównując spokojem adwersarzowi wiele traci.

Natomiast wystąpienie tu na Forum wygląda na mądre, przemyślane i mocno zaangażowane. Brawo Marcinie!

Krzysiek S.

Mi osobiście wydaję się, że Pan Witczak przede wszystkim naprawia to co zostało do tej pory zaniedbane, a nie zmienia w jakiś sposób program i obraz partii. Takie rzeczy jak biuro prasowe czy odbudowa struktur regionalnych pomoże właśnie stworzyć ten wspomniany "żelazny elektorat" ponieważ wiele osób posiada poglądy bliskie UPR, ale nie ma z tą partią żadnego konkretnego kontaktu oprócz internetu. Jednak zgadzam się z tym, że UPR powinien zostać partią ideową. Pozdrawiam.

premium

Celem istnienia partii politycznej jest przejęcie władzy. Partia, która istnieje tylko dla samego "bycia" lub szerzenia idei nie spełnia swojej roli.
Rozumiem obawy Autora, ale ich nie podzielam.
Trzeba podejmować działania, które pozwolą REALNIE wpływać na sytuację kraju. Sposób istnienia UPR-u, który Autor proponuje, doprowadzi do tego, ze zauważalne zmiany pro-wolnościowe w Polsce nastąpią za wiele, wiele lat. Obawiam się, że nie za mojego życia. A zależałoby mi na tym, żeby ujrzeć moją emeryturę - i być w stanie za nią wyżyć.
A ja chcę radykalnych zmian już teraz! Bolesław Witczak nie proponuje odstąpienia od programu partii. Jestem zwolennikiem zmian, które mogą spowodować REALNE zaistnienie partii konserwatywno-liberalnej na polskiej scenie politycznej. Dość mam image'u "nieudaczniuków, którzy chcą mieć wpływ na gospodarkę, a sami nie wiedzą jak marketingowo zaistnieć wśród ludzi".
Chciałbym przypomnieć, że tacy ludzie jak Ronald Reagan, Margaret Thatcher na prawdę istnieli - i REALNIE sprawowali władzę. Czasem kosztem niewielkich ustępstw - lecz całokształt ich działalności jest przez nas do dziś podziwiany i uznawany za wzór.

Pzdr

Zan

Nie zgadzam się kompletnie z tym listem.

UPR za Witczaka zmienia WI-ZE-RU-NEK na bardziej umiarkowany, zmieniamy RE-TO-RY-KĘ, ale wciąż będziemy chcieli wprowadzić te rozwiązania, które proponujemy!

Po prostu będziemy ładniej z nimi wyglądać. W demokracji wygląd to kwestia NIESTETY priorytetowa. UPR z niczego nie rezygnował, nie rezygnuje i nie będzie rezygnował.

Chodzi o to, żeby ODOSZOŁOMIĆ nasz wizerunek, uczynić go bardziej przystępnym, NIKT nie powiedział SŁOWA o zaniechaniu niektórych naszych postulatów.

Po prostu strategia ich realizacji będzie nieco inna, bardziej uładzona i błyszcząca.

ciszu · Gość

No, w końcu głos rozsądku!

Viperek · Gość

Odszałamiajcie, tylko nie skręcajcie z lini programowej, a jeśli już to na szkołe austriacką.

Zan

Nie zbaczamy, wszystko jest po staremu, tylko w ładniejszym opakowaniu, jak już napisałem.

PS.Sam jestem zwolennikiem szkoły austriackiej;)

MateuszP · Gość

Uważam że jeśli UPR chce wprowadzić w życie chociaż część wolnorynkowych reform to musi wreszcie dostać się do sejmu.
A żeby to zrobić musi wziąć się za marketing i nauczyć się żyć z demokracją jak z chory z nowotworem. PO i inne partie kłamią itd czego my nie robimy, ale prawda musi się sprzedawać. Np. Windows Vista jest słabym systemem ale najlepiej się sprzedającym/najpopularniejszym w porównaniu do choćby dystrybucji linuks. Albo zostaniemy politycznym/ideowym planktonem albo polityczna/ideową piranią na PO i PiS. Na decyzję większości ludzi wpłw mają 90% emocje, 10% logiki jak mawiają specjaliści od marketingu. UPR w przeciwieństwie do innych partii posługuje się logiką ale może też wykorzystać emocje co da większy efekt w liczbie poparcia.

Nawet idee wolnorynkowe muszą być "sprzedawane" ludziom w postaci kampanii, reklam. Jeżeli nie będziemy walczyć o wyborcę to nigdy nie zdołamy zmienić czegoś w tym kraju.

Oczywiście nie sztuką jest raz zdobyć dużo miejsc w parlamencie, ale chodzi o to żeby wykorzystać wtedy media i pozycję do edukowania społeczeństwa polskiego i wyleczenia go z pozostałości po PRL jak i również telewizyjnych głupot, które skutecznie robią ludziom papkę zmózgu. Głupi i ciemny elektorat jest łatwo wyrwać konkurencji(np. PiS vs PO vs SLD), sztuką jest uświadomienie go i utrzymanie przy sobie.

Ludomir Tulko

To nieprawda, że UPR mało różni się od Platformy. UPR planuje likwidację podatków, czego nie ma w planie żadna inna partia. Dlatego zawsze będę głosować na UPR. Siły UPR upatruję nie w ideach, lecz w planach ekonomicznych zgodnych z prawami ekonomii. Pakowanie ideologii do ekonomii to błąd upodobniający UPR do marksistów. Ten błąd kurczy Wam elektorat, choć nie o mnie. Warto też byłoby by UPR miała w planie likwidację datków na tacę. Że partia jest biedna, to zaleta. Bo to znaczy, że nie jest kosztowna.
.

carlos12345 · Gość

Gość

UPR planuje likwidacje podatków?

carlos12345 · Gość

MythBuster · Gość

Bez_Twarzy · Gość

Viperek · Gość

Filippo · Gość

Bez_Twarzy · Gość

premium

Ludomir Tulko

"Nie ma przymusu dawania na tacę. Ja przynajmniej nie daję. Wink

"

Teoretycznie nie ma też przymusu chodzenia do kościoła, ani na religię. Teoretycznie. Poza tym, po podpisaniu konkordatu pieniądze z budżetu zasilają Kościół Rzymskokatolicki. Twoje też.

Gość

cyb · Gość

Ludomir Tulko

Zrzekam się swojej części wydatków publicznych, bylem nie płacił podatków.
.

venom · Gość

Już sam tytuł tego komentarza jest nadużyciem bo trudno nazwać UPR partią libertariańską Rolling Eyes

SaberTooth · Gość

Jedno czego chce, to radykalnej zmiany w programie. Bo aktualnie strasznie duzo tam bledow, sprzecznosci i wieloznacznosci - o socjalistycznych rozwiazaniach monetarnych nie wspominajac.
[link widoczny dla zalogowanych]

anti-theist · Gość

UPR musi w koncu zaczac byc zauwazalnym i komunikowac sie jakos z wyborcami. Jesli tego nie zrobi to do konca swiata bedzie stanowil cos w rodzaju think-tanku z ktorym malo kto sie liczy. Jak dla mnie UPR musi sie otwierac na ludzi byc bardziej medialny i mniej kontrowersyjny (tu mam na mysli Hitlera i inne slynne frazy JKM). Dzieki temu moze zwiekszyc swoje szanse na wejscie do Parlamentu a wtedy nawet szerzej propagowac swoje wartosci.
Oczywiscie nie moze starac sie wejsc do parlamentu c kosztem odejscia od liberalizmu, bo wtedy to bylaby porazka.