Forum Sympatyków Janusza Korwin-Mikkego

mikkeforapl

Dobromir Sośnierz — Pokonwencyjne troski i żale

Po przespaniu się z wrażeniami z sobotniej konwencji wyborczej nie mam już złudzeń, że zmierzamy ku kolejnej katastrofie. Od załamania się pierwotnej koncepcji prowadzenia partii w połowie lat 90., UPR konsekwentnie pozbawia się wiarygodności i wszystkich swoich atutów i ulega absurdalnemu złudzeniu, że naśladując ruchy dużych establishmentowych partyj, zachwieje polskim, a teraz nawet może europejskim systemem politycznym.

Zacznijmy od tego, że sama konwencja jest niestety wielką porażką i wzorową kolekcją wszystkich błędów, jakie UPR uparła się popełniać. I myślę, że tutaj podsumowuję opinię wszystkich uczestników, przynajmniej tych, którzy w drodze powrotnej głośno wyrażali opinie.

Jeśli ludzie mają jechać kilkaset kilometrów, to nie po to, żeby wysłuchać trzech niedługich przemówień i biesiadnego recitalu nikomu nieznanej kapeli. Jeśli już mamy się tłuc nieraz przez pół Polski, to dajcie nam ku temu powód. Jeśli mamy tam zaciągać sympatyków dopiero rozważających zaangażowanie się w UPR, to nie po to, żeby zobaczyli nijaką animację z gołąbkiem i stwierdzili, że to partia bez przyszłości i bez wizji.

Więc po kolei.

Po pierwsze konwencja takiej partii jak UPR powinna mieć potężną część merytoryczną. Musi się znaleźć czas na programowe przemówienia, systematycznie omawiające nasz stosunek do UE. Te trzy krótkie przemowy, których wysłuchałem — potraktowałem początkowo jako obiecującą (momentami bardziej lub mniej) przygrywkę do właściwej części i w osłupienie wprawiło mnie, kiedy okazało się, że w zasadzie to już po wszystkim.

Co do samych wystąpień, jest sprawa, o której ktoś musi powiedzieć i będę to ja. Otóż prezes partii niekoniecznie musi być świetnym mówcą, ale koniecznie powinien zdawać sobie z tego, że nie jest, sprawę. Nigdzie nie jest napisane, że rolę twarzy medialnej musi odgrywać prezes — koncepcja grającego trenera nie jest jedyną możliwą. Prezes musi znaleźć medialnych ludzi, ale niekoniecznie w lustrze. W sytuacji prezesa Witczaka jego wystąpenia powinny być zredukowane do minimum i nie poprzedzane sarkastycznie brzmiącymi zapowiedziami o porywaniu tłumów.

Po drugie nie było żadnej praktycznie prezentacji kandydatów — chyba że wymienienie ich z nazwiska i imienia uważamy za jakąś piorunującą promocję. Skoro już tam wszyscy zjechali, to każdy powinien powiedzieć parę słów o sobie i dużo więcej o swoich planach na kampanię, swojej organizacji i współpracownikach. Chciałbym wyjeżdżać w przekonaniu, że w całym kraju mamy udanych liderów, którzy pociągną listy, że warto się starać, bo inni nie nawalą, a być może nawet zawstydzą tradycyjnie silne okręgi.

Po trzecie nie wykorzystano nawet tych nielicznych gości, którzy w końcu przybyli. Tutaj dodatkowy punkt 3a — witanie długiej listy nieobecnych wipów było cokolwiek żenujące; skąd w ogóle taka potworna absencja ? Jeśli już ktoś dał się namówić na przyjazd, to może udałoby się też poprosić go o kilka słów poparcia. Może wtedy tak łatwo nie zapomniałby przyjechać.

Po czwarte ewentualna część „rozrywkowa” powinna być jakkolwiek dopasowana do przesłania czy wizerunku partii. Kapela grająca szlagiery z lat pięćdziesiątych na zebraniu ludzi ze średnią wieku 25 lat, pasowała tam jak kwiatek do kożucha. Ani repertuar, ani osoby „artystów” w żaden sposób nie nawiązywały do niczego, co powinno nas tam interesować — nie usłyszałem nawet symbolicznego poparcia z ust charyzmatycznego lidera grupy... Jeśli organizatorzy bali się wypłoszyć staruszków Kelthuzem ani nie znaleźliśmy żadnego innego wolnorynkowego artysty (czy na pewno dobrze poszukaliśmy ?!), skłonnego podpiąć się pod nasz szyld, to trzeba było podarować sobie epatowanie mecenatem artystycznym.

A jeśli już ktoś nawet uznał, że bez kapeli nie damy rady, to nie pojmuję, czemu występu nie połączono z poczęstunkiem, gdzie pasowałby dużo lepiej — chciałoby się rzec, że repertuar był wręcz stworzony do kotleta (a w jego braku chociaż do kanapki), a nie do solowej kontemplacji. Dodajmy — zwłaszcza takiej długiej.

Po piąte poza kilkusekundową czołówką (na której osobno powyżywam się za chwilę), nie zobaczyliśmy nawet z daleka żadnych materiałów na kampanię. Nie było nawet durnych baloników, nie mówiąc już o plakatach, ulotkach, materiałach wideo czy audio. Nie było inauguracji olśniewającej witryny wyborczej, nie było prezentacji choćby szablonów czy propozycyj tekstów na druki wyborcze. Wiem, że reklamówkę telewizyjną kręcono dzień wcześniej i pewnie nie było szansy żeby była gotowa na konwencję — ale jeśli tak, to warto chyba było zaplanować coś inaczej.

Po szóste brakowało jakiegoś happeningu, jakiejś ciekawej akcji na koniec, czegoś nieszablonowego, co mogłaby pokazać każda telewizja. Jeśli centrala nie miała żadnych pomysłów, można było rzucić temat na naszych forach (no tak, sorry, my nie mamy już przecież nawet oficjalnego forum). Jakieś — ja wiem — spalenie wielkiej flagi UE, albo stosu ustaw, jakiś przemarsz — coś w czym mogliby wziąć udział ludzie, którzy podróżowali setki kilometrów, żeby poczuć się częścią czegoś ważniejszego, a nie tylko obserwować muzykantów i zjeść banana.

Jeśli problemem jest to, że Prezes w pojedynkę nie jest w stanie uciągnąć tego wszystkiego w bardziej ambitnym kształcie — to od tego są struktury, żeby poszukać w nich ludzi i podzielić zadania. Na pewno znajdzie się parę osób, które mogą pomóc — np. ja bym pomógł, gdybym wiedział, że jest taka potrzeba. Brak przepływu informacji, centralizm i ogólna nieufność w powierzaniu zadań członkom — to jednak w UPR temat na osobną publikację. Osobną i bardzo grubą.

Myślę, że warto było w ogóle pomyśleć, żeby taka konwencja była tylko zakończeniem bądź otwarciem większej imprezy integracyjno-szkoleniowej, gdzie znalazłoby się miejsce na warsztaty, wymianę doświadczeń i burzę mózgów nad dalszym przebiegiem kampanii. Bo to co powstaje w zamkniętym gronie UPRowskich dostojników, delikatnie mówiąc, nie rzuca na kolana.

Oto bowiem ta jedyna jaskółka kampanii, jaką dane nam było oglądać — owa kilkunastosekundowa animacja mająca zapewne być czołówką naszych audycyj wyborczych, nie nastraja optymistycznie. Nie sądzę, że po takim usypiającym wstępie będzie następowała radykalna libertariańska jazda po bandzie. Nijaka, bezpłciowa i wtórna czołówka, z kojącą muzyczką będzie na pewno tylko początkiem nijakiego, bezpłciowego przedstawienia, w którym wyznawcy na co dzień bezkompromisowych antysystemowych idei, będą robili z siebie pajaców, bezmyślnie szczerzących się do wyborców, uspokajająco mówiących o wykorzystywaniu wielkich szans, nie wychodzących poza ogólniki i frazesy, obrażających inteligencję każdego wolnościowca i ośmieszających tego, kto chciałby wyjść na miasto ze znaczkiem UPR.

Nie mam ochoty oglądać po raz kolejny takich grzecznych smętów, produkowanych przez pożałowania godnych „marketingowców” UPR. Ludzie, którzy bezmyślnie adaptują techniki przekazu odpowiednie dla wielkich bezideowych partyj głównego nurtu, udowadniają, że nie rozumieją zadania, które przed nimi stoi i skazują nas na wleczenie się w ogonie wyścigu, który jedzie w przeciwną stronę niż powinien. Partie broniące status quo, których grupą docelową są rzesze nic nie rozumiejących matołów, wygrywają kiedy wprowadzą ich w dobry nastrój, uspokoją, zapewnią o swojej trosce i nie wystraszą wizją żadnego nazbyt radykalnego posunięcia. Miłe, ciepłe kolory, uśmiechnięte twarze, kojące brzdąkanie, nastrój optymizmu i beztroski — to ich klucz do sukcesu. Ich — ale nie nasz, do ciężkiego licha. Partia, która uspokaja wyborców nie może im jednocześnie przekazywać, że potrzebne są radykalne zmiany — a jeśli nie są potrzebne radykalne zmiany, to po jaką cholerę głosować na jakąś małą partyjkę i ryzykować „stratę” głosu ?

Strategią UPR nie jest uspokajanie wyborców, a grupą docelową nie jest — przynajmniej w dającej się przewidzieć perspektywie — posłuszna i apatyczna większość. Naszą grupą docelową jest póki co kilka procent myślących ludzi, których musimy za wszelką cenę obudzić z dogmatycznej drzemki. Nasze audycje wyborcze muszą wyrywać ludzi z kapci przed telewizorem, muszą powodować, że same zaciskają się pięści, że człowiek ma ochotę dać w ryja pierwszemu spotkanemu biurokracie, albo chociaż kopnąć ze złości w nogę od stołu. Nie jest naszym celem usypianie ludzi jeszcze jedną stonowaną animacją, tylko zasianie niepokoju, że może jednak nasz świat nie zmierza we właściwą stronę. Tak, nowoczesna kampania musi się wspierać emocjami, ale emocje które sprzyjają głosowaniu na UPR to nie senność, błogość i ukojenie. To niepokój, gniew, bezsilność wobec państwa, poczucie niesprawiedliwości, sportowa złość. Nie zaszkodzą tu i ówdzie nieco tonujące radykalizm milsze akcenty, ale nie możemy budować kampanii na bezideowych sloganach i wesołym plumkaniu.

Naszym atutem nie jest i nie będzie bogactwo i przepych, silenie się na „profesjonalne” materiały na błyszczącej kredzie jest wyprowadzaniem wojny na pole, na którym musimy polec. Nie przelicytujemy Platformy jakością ulotek, ani rozmiarami plakatów. Jeśli będziemy próbować, tylko się ośmieszymy. Nasza przewaga jest gdzie indziej. Mamy potencjał intelektualny, który roznosi w pył obwieszone świecidełkami ideowe umocnienia wielkich partyj. Mamy argumenty, którymi możemy do gołej ziemi wypalić cały ten gąszcz reżimowego bełkotu. Ale wiemy o tym tylko my, bo nasi wyborcy dostają coraz bardziej jałowe, wyprane z merytorycznego przekazu materiały. Przerost formy nad treścią najlepiej ucieleśnia plakat PJKM z AD 2005, na którym oprócz wesołej gęby naszego patriarchy i nazwy komitetu nie było już NIC. Czy tylko tyle mamy do przekazania wyborcom ? Czy obecne „Niesiemy Europie wolność” jest posłaniem wystarczająco głębokim, że wartym samodzielnego drukowania na plakatach ? Pewnie że plakat to nie miejsce na doktorat z filozofii, ale można tam jednak zmieścić na rozmaite sposoby trzydzieści razy więcej treści bez uszczerbku dla jego czytelności. Ale my uparcie wolimy marnować powierzchnię na nic nikomu nie mówiące elementy graficzne (chociaż grafika też może coś mówić, a nie tylko zapełniać wolne miejsce farbą). W ten sposób ludzie, którzy potrafią zniszczyć w każdej dyskusji najtęższe działa socjalizmu, mogą się tylko poszczycić marnowaniem czasu i środków na zalepianie miast białym gołąbkiem. Czy naprawdę tylko na to nas stać i z tego chcemy być zapamiętani ?

Podobnie nasze ulotki, które z wyborów na wybory zawierają coraz mniej treści i na stale obniżanym poziomie, a w ostatnich wyborach nawet to co mówiły przyprawiało o zakłopotanie („stawiamy na edukację” — kto to u licha pisał ?!) — za to na coraz grubszym papierze zadrukowanym wciąż bujnieszą pstrokacizną. Doprawdy nikogo, do radykalnego kroku jakim jest głosowanie na UPR, nie może skłonić powtarzanie ogólników. My musimy ludzi przekonać, że mamy rację, a nie tylko informować zdawkowo o wybranych pomysłach. Tylko ograne idee i koncepcje mogą korzystać z luksusu jednozdaniowych napomknień — radykalne i nowe wymagają uzasadnienia. Większość ludzi jest oczywiście na uzasadnienia zupełnie odporna, ale ci i tak na nas nie zagłosują (albo tylko przypadkiem).

Żebyśmy się dobrze rozumieli — nie chodzi o jedną zbiorczą ulotkę na której zamiast jednym zdaniem, każdy temat skwitujemy trzema. Takie materiały też są potrzebne, ale przede wszystkim musimy bazować na tematycznych miniwykładach, jednozadaniowych ulotkach, w których nie rzucamy hasłami, tylko systematycznie wykminiamy podstawowe argumenty. Ścisłe, precyzyjne, wsparte dobrą, bezkompromisową, acz nie histeryczną narracją — takie ulotki mogą z czasem zamienić rachityczny klub zapaleńców w ważny antysystemowy ruch społeczny. Banały na kredzie nie wyciągną nikogo z domu na zebranie UPR. Ulotek na grubym papierze i w pełnym kolorze wydrukujemy mniej niż na offsecie i czarno-białych — a skuteczność argumentów wydrukowanych na gorszym papierze spada bardzo nieznacznie, czego nie da się powiedzieć o argumentach, których ktoś nie przeczytał, bo zabrakło dla niego jeszcze jednej ulotki. W dodatku przepych nie licuje z niezależnym przekazem o pasożytniczych partiach głównego nurtu — warto tu przypomnieć kretyńską sytuację z referendum AD 2004, kiedy na tym samym prareferendum rozdawaliśmy ulotki pytające „czy wiesz, ile zapłaciłeś za kolorowe foldery promujące UE” oraz... kolorowy folder krytykujący UE... Co bystrzejsi śmiali nam się w twarz — i mieli rację.

Czy to na ulotkach, czy w telewizji priorytetem jest treść, a nie osoby kandydatów. To zapewne kolejne wstrząsające novum dla naszej Sekcji Marketingowej. Oczywiście warto zawsze podpromować parę osób, ale nie łudźmy się, że w czasie jednej kampanii, kiedy naraz rzucają się na widza setki nazwisk, my będziemy tak świetni, że wybijemy się z kolejną setką własnych. Zresztą niektóre formy promocji stanowią raczej antyreklamę. Pokazanie w telewizji kilku stękających, bo już nawet nie gadających, głów to rozrywka tylko dla kandydatów i ich sąsiadów i znajomych. Dla wyniku partii jest to nawet znacznie gorsze niż bezbarwna poprawność i tylko trochę gorsze niż plansza, że partia nie wykorzystała czasu antenowego. Póki nie mamy zbyt wielu medialnych i potrafiących wystąpić przed kamerą osób, nie rzucajmy wszystkich sił na przecieranie ich w telewizji. Zwłaszcza, że póki co w każdych kolejnych wyborach promujemy nowy garnitur działaczy. Lepszy jest dobry bezosobowy przekaz niż seria personalnych porażek. Ogólnie zresztą partia ideowa powinna skupiać się bardziej na ideach niż na personaliach. Tu raz jeszcze trzeba wyrazić zdziwienie, że ma jednocześnie w programie coś tak durnego jak JOWy (ceterum censeo: wykreślmy tę herezję z programu nareszcie).

Nasz przekaz musi być jasny i radykalny, musi dawać ludziom po pysku — niech się 95% obrazi, byle 5% dzięki temu otrzeźwiało. O naszych audycjach ludzie muszą mówić w tramwaju — większość z oburzeniem albo politowaniem, ale niech 5% poczuje, że nareszcie ktoś im mówi prawdę. Niech chociaż przez chwilę ludzie zwątpią w uładzony obraz świata z mediów głównego nurtu — większość otrząśnie się za chwilę z tego nieprzyjemnego doświadczenia, ale niech parę procent zostanie trwale zarażonych nieufnością i pozostawionych z potrzebą przemyślenia paru rzeczy do nowa.

Parę takich wzlotów mieliśmy we wczesnych latach 90. — nasza kampania AD 1991 doczekała się uwiecznienia w teledysku Kultu „45/89”, bo to było coś, co wbijało się w pamięć i żyło własnym życiem. Ostatnie udane klipy telewizyjne mieliśmy AD 1997 — jeśli centrala nie ma żadnych świeżych pomysłów, niech je wykopie z archiwum po prostu. Potem UPR straciła zęby i zaczęła udawać, że jest partią jak każda inna (tylko, ma się rozumieć, mniejszą i biedniejszą).

Najgorsze co możemy zrobić, to klip, którego ludzie nie zauważą w całym tym populistycznym ścieku. To musi być kontrowersyjne i nietypowe pod każdym względem. Szybki montaż, mocne słowa, nietypowa grafika, energetyczna muza — coś co oderwie ludzi od dłubania w nosie albo od konsumpcji schaboszczaka. Parę świetnych filmików podczas poprzednich wyborów wrzucił na YouTube użytkownik LibertyUPR — chciałbym podać łącze do co lepszego kawałka, ale niestety właśnie się okazuje, że jego profil został zawieszony, a wszystkie filmy są niedostępne. Myślę, że ten człowiek jest nam w stanie zrobić dużo lepszą kampanię telewizyjną niż rozkochana w sielankowych wizjach fruwających gołąbków ekipa obecnych wizerunkowców od siedmiu boleści. Nikogo nie obchodzą gołąbki — lepiej już dać gołą-babę, a nie gołąb-ka, przynajmniej ludzie zwrócą na to uwagę. A jeśli już musi być gołąbek, to niech chociaż zebździ się centralnie na tę europejską flagę. Niech się ludzie zagotują czytając hasła „Ein Reich, ein Volk, ein Euro” na tle archiwalnych filmików z maszerującymi nazistami. Niech się wkurzą, przypominając sobie niespełnione obietnice i późniejsze wykręty PO. Niech się pośmieją ze złośliwych komentarzy do co głupszych wypowiedzi eurofili. Niech patrzą z niedowierzaniem na informacje o przeszłości niektórych kryptokomunistów z unijnej oligarchii. Niech sprawdzają w necie podawane kwoty, obrazujące skalę unijnego marnotrawstwa. Niech tylko nie zostaną obojętni na kolejny miałki bełkot o lepszym jutrze.

Po prostu forma musi pasować do treści. Przesłania o tym, że wszystkie partie okradają obywateli, że UE staje się totalitarnym kołchozem, że główne media są częścią systemu, który sprowadza się do pasożytnictwa i wyzysku, że unijny etatyzm dewastuje gospodarkę i morale Europy — nie można próbować przekazać tymi samymi środkami wyrazu, co komunikat przeciwny. Wzorowanie się na głównych partiach jest w tych warunkach samobójstwem. Oświadczenie, że świat zmierza w złym kierunku, wydane starannie na kredowym papierze i opatrzone zdjęciem szczęśliwego jak Smurf kandydata nie powoduje, że przekaz staje się wiarygodny. Przeciwnie — tworzy poznawczy dysonans, taki sam jak Sid Vicious mówiący, że kogo jak kogo, ale Królową należy jednak szanować.

Wszystkim którzy uważają, że agresywna kampania odstrasza wyborców, a stonowane frazesy są kluczem do sukcesu UPR, proponuję udowodnienie tego na liczbach. Wyniki wyborów jakoś uparły się złośliwie tego nie potwierdzać. Odkąd po traumie roku 1993 zaczęliśmy łagodzić wizerunek, wyniki mieliśmy już tylko coraz gorsze — wprost proporcjonalnie do redukcji radykalizmu. Nigdy nie zbliżyliśmy się już do wyniku 3,18%, jaki wtedy osiągnęliśmy. Po serii samobójczych koalicyj pozbawiliśmy się już zresztą całkowicie stałego elektoratu, więc nie mamy naprawdę nic do stracenia. Zaczynamy praktycznie od zera i musimy mocno trzasnąć drzwiami, żeby ktoś zauważył, że wchodzimy.

O tym też warto pamiętać i podarować sobie ten naiwny triumfalizm i urzędowy hurra-optymizm, w którym zwłaszcza JKM się specjalizuje. Wmawiając sobie i wyborcom, że idziemy po jakieś wielkie zwycięstwo już w tych wyborach, narażamy się tylko na śmieszność i rozczarowania. Warto poprawnie ustalić swoje cele i perspektywy, bo ludzie, którzy cały czas wkręcają sobie, że walczymy o 15%, niewłaściwie definiują grupę docelową i źle dobierają środki przekazu. Trochę realizmu nie zawadzi. Walczymy o maksimum 3% tym razem, żeby następnym powalczyć o 4. Nasz plan musi być długofalowy, a nie opierać się na nieregularnych zrywach i następujących po nich depresjach. Jeśli postawimy sobie realistyczne cele, być może nie będziemy wpadać w apatię po kolejnych porażkach. Nie służy temu raczej naiwne nakręcanie atmosfery przed każdymi wyborami. Nie mogę już słuchać o kolejnej wyjątkowej szansie, o tym, że jeśli się tylko trochę sprężymy, to przeskoczymy 5% o wylądujemy na 15-tu. Chęć zmobilizowania członków, sympatyków i wyborców nie upoważnia do karmienia ich fałszywymi nadziejami i narażania na bolesne rozczarowania. Na pewno nie wtedy, kiedy mamy zamiar używać ich regularnie. (Do JKM: jeśli ktoś już się przekonał, że nie ma czucia do realnego wyważania prognoz, niech po prostu zostawi to innym.)

Niestety sam pomysł, że w ciągu jednej kilkutygodniowej kampanii kilkaset osób w skali kraju może zmienić bieg historii, jest z gruntu zły. Powiedzmy to wreszcie jasno: dojście do 5-procentowego progu to kwestia 10 lat konsekwentnej pracy, całej serii dobrych kampanij i akcyj pomiędzy nimi. Błędem jest wiara, że możemy zacząć od skoku na europarlament.

Na pewno nie przeszkodziłoby nam w tym parę rozpoznawalnych osób na listach. Tymczasem te UPR-owskie wyglądają marnie nawet jak na nasze możliwości. Nie tylko nie ściągnęliśmy na nie żadnego znanego nazwiska spoza partii, ale nawet nie wykorzystaliśmy co bardziej rozpoznawalnych członków i zadeklarowanych sympatyków. Na to możemy już teraz tylko ponarzekać, ale chyba warto, żebym przypomniał swój pradawny postulat, żeby listy kandydatów były gotowe wiele miesięcy przed zbieraniem podpisów i żeby myśleć o pozyskiwaniu ludzi z wyprzedzeniem na tyle dużym, aby dać im szansę się do tego przygotować. Bo osoby, którym damy 5 minut na ostateczną decyzję będą miały tendencję do odpowiadania „NIE”. Warto rozpuszczać wici i szeroko konsultować kandydatury, bo prezesi składający je na kolanach, mają tendencję przyjmować za pewnik, że szef lokalnej struktury jest z samego tego powodu wyborczą lokomotywą. Otóż nie zawsze — pion administrujący nie jest koniecznie tożsamy z medialnym i czas już skończyć z tą drętwą centralistyczną wizją.

W tym kontekście warto też wreszcie zrewidować główne hasło kampanii. „Niesiemy Europie wolność” będziemy mogli sobie napisać, kiedy będziemy mieli widoki na jakiekolwiek miejsca w europarlamencie. Teraz takie hasło zestawione z naszym potencjałem nieprzyjemnie z nim dysonuje i podprogowo każe zlekceważyć cały opatrzony nim komunikat. Napiszmy sobie lepiej coś w stylu „Nie śpij, bo Cię okradną” — coś wskazującego na raczej informacyjny charakter tej kampanii, na początek nowego ruchu, do którego najwyższy czas się przyłączyć, a nie na zamiar podboju Europy już teraz.

Zasadniczo nie jest jeszcze za późno, żeby p. Witczak udowodnił, że choć nie jest dobrym mówcą, to jest dobrym prezesem i wyciągnął wnioski z 20 lat klęsk i błędów. Jeśli nie zacznie jednak od odebrania Sekcji Marketingowej ostatecznego głosu w tych wszystkich sprawach, to na pewno pojedziemy dotychczasową koleiną na dotychczasowe manowce. Ja jednak pozwalam sobie wątpić w taki obrót sprawy i już dzisiaj zaczynam układać dla UPR zgrabne epitafium.

Dobromir Sośnierz

O autorze

Syn posła PiS Andrzeja Sośnierza, ukończył studia na Wydziale Teologicznym Uniwersytetu Śląskiego. Pracuje jako informatyk. Od 1990 związany z UPR, od 1994 jako członek partii, przez wiele lat w zarządzie katowickiego UPR. W wyborach samorządowych w 2006 roku kandydat na prezydenta Katowic. W wywiadzie dla wiadomosci24.pl przyznał jednak, że ostatnio opuścił szeregi UPR, choć nadal jest to partia, do której poglądów mu najbliżej.

Wywiad dla wiadomosci24.pl
[link widoczny dla zalogowanych]

***

"Niesiemy Europie wolność" - relacja z konwencji wyborczej UPR na YouTube:
http://www.youtube.com/view_play_list?p=328F25D4FD38A0C4

Hitman

Ehhh... Cięzko się nie zgodzić a chciałbym móc się nie zgodzić ponieważ sam trochę pracy w zbieranie podpisów włożyłem bo chcę aby w końcu się udało!

Mucha CC

i na dodatek jeszcze Berkowicz się dał tak załatwić w Młodzież kontra...

Hitman

nie załatwić ale Tusk mu podołał, mniejsza z tym.
w Każdym razie Berkowicz miał wiele trudniejsze zadanie niż organizacja takiego wiecu(kto był w ogóle odpowiedzialny za organizacje, proszę was nie piszcie że pan Witczak bo chciałbym go w końcu polubić)
I walczył, zorganizowanie wiecu nie jest walką bo nie ma się przeciwników Wink

Fakt że lepiej by było gdyby Berkowiczowi się udało(zawsze to lepiej dla partii)
ale na to jest osobny temat, ten dotyczy nieco innej tematyki Wink

A nawet jeśli się teraz nie dostaniemy(w co wątpię aby nam się udało)
to w ogóle nie będę zawiedziony, to praca długofalowa i trzeba konsekwentnie przez długi okres czasu ją wykonywać, nie raz na rok pomachać flagą(to do niektórych UPRowców)
Kiedyś w podstawówce biegałem, startowałem w zawodach, szło mi nieźle ale niezapomne pierwszego biegu, nagły zryw! cieszyłem się że NAPI***LAM! nie pomyślałem o rozłożeniu sił, mam nadzieję iż osoby odpowiedzialne za UPR o tym nie zapomną, ja od 11 roku życia już to wiem...

MateuszP · Gość

Konrad i tak Tuskowi dowalił najmocniej razem z Hrabią więc trochę optymzmu Panowie Wink

W UPR jest znacznie lepiej niż 4 lata temu(pamiętam te czasy) i będzie LEPIEJ!!!

Ja po konwencji wyjechałem zadowolony bo spotkałem się z ludźmi z różnych części Polski, wymieniłem kontakty i wypytywałem ludzi o ciekawe pomysły/rozwiązania w budowaniu struktur UPR.

Co stanowi problem żeby w 27 tys Wieluniu była struktura UPR i młodzieżówka na 5 porządnych gości Very Happy

??

sapientisat

"troszczyc sie i wylewac zale" ruszcie d... podpowiadac i dopowiadac kazdy potrafi! widzisz błedy w pracy sekcji marketingowej? dołacz do nich
! udowodnij,ze umiesz wiecej niż krytykowac i troszczyc sie! nie pisze tych słow do autora ale do nas wszystkich.Nie ma ICH,ktorzy sa odpowiedzialni,jestesmy MY.Trwa kampania,czy ktos z Was wie jak wyglada ona w Warszawie? Co zrobiłeś TY sam? zebrałes podpisy? DOSKONALE! zarejestrowaliśmy sie, mamy nr 1 ... co robisz teraz??? w jaki sposób wspierasz kampanie? odpowiedz sobie szczerze na to pytanie,nie patrz co robia inni,zobacz co ZROBISZ TY.

Mucha CC

batman55

Dlaczego cieniasy nie wystawicie Danka. On by wam nabił dużą popularność.

Hitman

Batman55po pierwsze daruj sobie cieniasów po drugie Danek sam nie chce..

sapientisatnie rozumiem twojej logiki, nie można krytykować jeśli samemu nie było się organizatorem konwencji? a jak widziało się poprzednie i można porównać?
nie można powiedzieć co było źle a co dobrze?
Cały czas działam ile mogę, póki co jest organizacja w strukturach następnie działanie, na zbieranie podpisów po koordynowaniu i zbieraniu w Krakowie pojechałem do Rzeszowa by pomóc zbierać na podkarpaciu, jak to powiedział tamtejszy działacz"no to 500podpisów na bidę udało się dziś zdobyć".
Jeśli uważasz że Dobromir robi mało to Tobie powinno być wstyd, mając rodzinę na utrzymaniu i mieszkając w Katowicach potrafi się zmobilizować i jeździć na programy do Krakowa, wygłaszać choćby na zjeździe merytoryczne referaty i zachęcając do konstruktywnej dyskusji, idąc twoją logiką"jak możesz mu cokolwiek zarzucić, jak jesteś kozak to weź jego rodzinę na utrzymanie i jeździj zamiast niego na program i zjazdy to dopiero wtedy będziesz mógł krytykować"
BRAWO:|

MateuszP
Co jak co ale obecność UPRowców z innych miast nie jest raczej zasługą organizatorów, druga sprawa że na poprzednich konwencjach zawsze było ich ponad dwa razy więcej.

nie żałuje że tam pojechałem ale zawiodłem się po prostu że 5 godzin dojazdu w jedną stronę a ja usłyszałem pare dowcipów i zero merytoryki...
Nie mogę napisać iż jestem zawiedziony bo nie byłem organizatorem?

Mucha CC

Hitman

Sprawy organizacyjne i merytoryczne do kitu...Niestety...
Wiele bardziej merytorycznie było w busie gdy dojeżdżaliśmy, no i pogoda była nie najgorsza, tylko strasznie nie dobre kebaby mają w Wawie :/

Mucha CC

evilboy

Owszem, potrzebne są duże zmiany. Ale jak tu cokolwiek zmienić skoro ja w swoim 200-tysięcznym mieście nie mogę się doczekać żadnego spotkania, żadnej pikiety, dosłownie żadnego działania. Nawet podczas akcji zbierania podpisów nie napotkałem nikogo z UPR. Rolling Eyes

Dobromir Sośnierz · Gość

Dobromir Sośnierz · Gość

evilboy

Toruń... Niby struktury są, ale niewiele się dzieje.

fracek · Dołączył: 15 Mar 2008 Posty: 1 Przeczytał: 0 tematów Ostrzeżeń: 0/5

Zgadzam się z treścią, do momentu kiedy przychodzi kolej na konkretne propozycje działań.
Fakt - konwencja była mdła, niezorganizowana - zwyczajne marnowanie pieniędzy. Fakt, kampania nie powinna być wzorowana na Platformie, przekaz powinien być dużo ostrzejszy. I last "fakt" but not least - prezes Witczak jest beznadziejnym mówcą, za bardzo się denerwuje, mówi chaotycznie jest niepewny... katastrofa. Rację ma pewnie JKM pisząc, że nadaje się na organizatora, ale nie na prezesa.

Ale też błaaaagam, te metody, które Pan podaje jako remedium, to co prawda drugi biegun, ale równie, albo i bardziej katastrofalny. Stosował je przez lata JKM i tylko tracił stopniowo na poparciu.

Srające gołąbki, ulotki na tanim papierze, nawiązania do faszyzmu - już samo to ustawi UPR w oczach wyborców jako coś, czym sobie nie warto głowy zawracać, jakichś bredzących wariatów, w najlepszym razie kabaret. Ale na to głosu nie dadzą.
Bo można sobie argumentować, że obecna Unia to krok po kroku realizacja haseł Hitlera, ale przecież każdy widzi, że w Unii jest bogato, że nikogo nie mordują, że nie ma obozów koncentracyjnych, nie strzela się - każde porównanie do faszyzmy/nazizmu w 99% prostych wyborców będzie kończyło się wzruszeniem ramionami i uśmiechem politowania.
Bo analogia jest dla większości niewyczuwalna!!!

A już powiedzieć, że Hitler był lepszy niż nasi rządzący, to szczyt nonsensu i brak kontaktu z rzeczywistością. Mimo że obiektywnie mógł np. niżej opodatkowywać, to słowo Hitler będzie powszechnie postrzegane w związku z określonymi wydarzeniami, a nie z podatkami. Podobnie nietrafiona byłaby analogia z wykorzystaniem polityki podatkowej Jana Pawła II, jako władcy Watykanu.

Tego nie rozumie tak inteligentny człowiek jak JKM (jeszcze hasło ein reich, ein volk, ain euro było dowcipne i nawet heilowanie było do przyjęcia, ale porównywanie obecnej Unii, czy naszych rządów do rządów Hitlera jest bez sensu z punktu widzenia docelowego odbiorcy przekazu - wyborcy). Nie mogę zrozumieć, dlaczego On tego nie rozumie - chociaż od paru tygodni JKM nie używa argumentu hitlerowego, więc jest nadzieja.

I tak, po pierwsze, jakość przekazu musi być nienaganna! To podstawa... inaczej nikt przekazu nie potraktuje poważnie. Zapomnijmy o pospolitym ruszeniu, emitowaniu setek różnych treści i przekazów byle jak, ale na dużą skalę, jakiś hura-akcjach typu palenie flagi.

Trzeba sobie zdać sprawę z paru rzeczy, a potem działać.

To kilka z tych "rzeczy":
Polacy w zdecydowanej większości są pozytywnie nastawieni do Unii, a to że kasa płynie, a to że ludzie wyjadom i zarobiom i wrócom z kasom. Po co srać na coś co nam tyle dobra przysparza?

Nie "srajmy" na Unię, nie palmy flagi, ale wykorzystajmy to czego ludzie się akurat w Unii boją (przekaz negatywny) i podajmy parę myśli pozytywnych.

I tak z paru sondaży wynika, że ludzie nie pozbyliby się mimo wszystko niepodległości Polski, bo cały czas w pamięci mają a to powstańców warszawskich, a to powstania pod zaborami. Barierą nie do pogodzenia będzie, że tamci ginęli na marne.

Trzeba więc pokazywać, że Unia to nie dawniejsze EWG, że to do czego wstępowaliśmy się zmienia w kierunku zbiurokratyzowanego państwa i że my chcemy ten proces zatrzymać i sprowadzić do EWG właśnie. No i że PiS do spółki z PO pchają nas właśnie do tego państwa (przekaz, że PO to to właściwie prawie to samo co PiS byłby wskazany jak najczęściej).

"Chcemy EWG nie UE" to byłoby hasło z treścią!

Działać też będą hasła przeciw wspólnej walucie - obawa prze drożyzną (to wykorzystywać będzie też PiS), przykład sporego kryzysu gospodarczego na Słowacji (produkcja spada po kilkanaście procent od początku roku, Słowacy kupują w Polsce, bo u nich za drogo - mniejsza z tym, że w wyniku spadku kursu złotówki, ale argument jest) po wprowadzeniu euro powinien być głównym motywem argumentacji.

I np. hasło "Słowacja po wprowadzeniu EURO ma już drożyznę, bezrobocie i kryzys produkcji, Słowacy kupują w Polsce, bo tam jest za drogo. Czy na pewno chcesz tego samego?"

Jeśli środków mamy mało (po co było marnować kasę na konwencję? ale to już po ptokach), to trzeba się skupić na kilku istotnych hasłach, podać je w odpowiedni jakościowo sposób, wybrać odpowiednie środki przekazu.
Nie wiem czy stać UPR na billboardy (lepiej by było, żeby było stać) - jeśli nie, to trzeba skupić się na elementach dostępnych:
- ulotki (tak, tak - bez kredy nie ma sensu),
- bezpłatny czas w tv. niezłe byłoby coś na kształt spotu, do którego link na youtube podawał z tydzień temu JKM na blogu - przebitki wypowiedzi Korwina z pierwszej lustracji, wypowiedzi telewizyjnych Popieli, w tle pieśń amerykańskich niewolników, napisy - TO BYŁO TO CZEGO TRZEBA!

No i oczywiście do boju w debatach puścić ludzi, którzy umieją mówić, bez względu na to czy startują do PE, czy nie (SM, JKM, Popiela), z myślą, żeby wypromować twarz Popieli, SM, ew. kogoś z "młodzieży kontra" (był taki jeden co by się nadawał). A przedtem przekonać tych frontmanów, żeby w każdym programie przekazali minimum przekazu partii na obecne wybory (EWG nie UE, drożyzna na Słowacji itd.). Prezes Witczak niestety nie powinien występować Smile

Mucha CC

Stanisław Michalkiewicz w dyskusjach jest beznadziejny - jest ignorantem, a ignorantów wyrzuca się z pamięci (nawet nie to, że ich się najszybciej zapomina - ich się wyrzuca)

Lech Walicki

Święte słowa Dobromir, ale na jakości (myślę przykładowo o ulotkach) nie powinniśmy oszczędzać. Nie chodzi mi również o trwonienie kasy na bilbordy, ale musimy skutecznie stwarzać pozór że stanowimy bogatą gromadkę. Papier ksero - jak najbardziej, ale jedynie jako merytoryczny dodatek.

Jeżeli ten człowiek z youtuba faktycznie jest w stanie zrobić niezły spot - niech go koniecznie robi. Z gotowym produktem w dłoni zawsze można coś wynegocjować...

Dobromir Sośnierz · Gość

Dobromir Sośnierz · Gość

arkdom

Jeszcze co do Prezesa Witczaka.
Właśnie wysłuchałem jego rozmowy z Ziętkiem z PPP w Sygnałach Dnia z 11 maja.
Totalna porażka. Moim zdaniem to Ziętek go wgniótł w ziemię, a w taki prosty sposób mogłoby być odwrotnie.
Czarno to widzę.

Gość

arkdom niestety ma rację, to już chyba ja bym lepiej wypadł w takiej debacie.

coornell

No może nie wgniótł w ziemię ale był zdecydowanie bardziej przekonywujący dla przecietnego słuchacza. Wczorajsza dyskusja w TVP Info również na niekorzyść p. Witczka.
Mam nadzieję że naszym przedstawicielem w mediach stanie się kiedyś Marcin Chmielowski , bo to gość który już teraz takiego Ziętka z PPP mógłby zdetronizować w 5 minut.

Mucha CC

tensvb · Gość

Dobromir Sośnierz · Gość

Mucha CC

Hitman

Nie nie jest, on jest jak Batman w lidze sprawiedliwych

PITman

iras

Żelaznej logice Pana Sośnierza trudno cokolwiek zarzucić, więc nawet nie będę się starał tego tutaj czynić, by nie zbił moich wątpliwości bezdyskusyjną kontrargumentacją Wink

Niemniej chciałbym zwrócić uwagę tylko na jeden aspekt jego rzeczowego wywodu zawartego w poniższym akapicie, który mi szczególnie nie daje spokoju przed zbliżającą się wielkimi krokami wiążącą datą 7 czerwca, po której to obawiam się, że niezależnie od wyniku UPRowskich kandydatów (nawet w warunkach sprzyjającej niskiej frekwencji 15% może nie wystarczyć na owe 3% poparcie), ZSRE będzie dalej umacniał na Starym Kontynencie swoją niepodzielną dominację (i szczerze wątpię, czy kolejne rozdania z 2014 i 2019 roku cokolwiek w tej mierze zmienią, skoro w reżimie koncesjonowanych merdiów Wolne Narody Europejskie są z założenia na przegranej pozycji), mając przy tym dosłownie za nic demokratyczny głos Europejczyków (skoro jak wiadomo decyzjonizm unijny zapada bynajmniej nie w obrębie pozoranckiego europarlamentu, lecz w reżimowych gabinetach despotycznej administracji brukselskiej/berlińskiej, na którą to absolutnie żaden elektorat nie ma nawet najmniejszego wpływu):

PITman

chachacha mi iras wygladalo na imie meskie ;;p

iras

reakcjonista · Gość

No to ja się podpiszę pod tym tekstem p. Sośnierza. Mierzi mnie bezkształt UPR. Patrząc na hasła i program tej partii można dojść do wniosku, że chce ona przeprowadzić jakąś rewolucję (czy też kontrrewolucję). Tymczasem jak oglądałem konwencję wyborczą odniosłem wrażenie, że to spotkanie koła gospodyń wiejskich spod Pcimia, gdzie wszystkie panie są już grubo po 60. Coś tu nie pasi chyba?

Co do kampanii. Dzisiaj trzeba operować obrazem bo wiekszość ludzi to wzrokowcy. Przykład. spoty PiSu. Oni wiedzą, że wszystkich nie przekonają, że PO to banda aferzystów (chociaz jako mieszkaniec Szczecina wiem to chyba najlepiej w Polsce), ale robią całkiem smieszne i przemawiające filmiki. co UPR mógłby zrobić? Przykład znakomitych spotó LibertyUPR na youtube to dobry przykład, natomiast można wymyslić masę innych działających na skojarzenia (bo nie na myslenie wyborcy, na litość boską!) powodujących konsternację i niedowierzanie.

Gdy człowiekowi 1000 razy dziennie wmawia się w telewizorze, że dotacje unijne spowodują bogactwo w Polsce, że unia to samo dobro, że tylko oszołomy nie lubią Unii. Ja popieram zdanie, że UPR nie ma szans na więcej niż 3-4%. Przynajmniej na chwile obecną. Ale i o te 3-4% trzeba dziś walczyć. Przecież spot w którym na początku pokazane zostanie stado baranów, a po chwili uśmiechnięty uniofanatyk powtarzający wyświechtane frazesy z podręcznika małego europropagandzisty zrobi lepszy efekt, niż milion ulotek z programem wyborczym, albo gadające głowy o "lepszej przyszłości".

Dobromir Sośnierz · Gość

Logik

dobrym pomysłem na zakończenie konwencji byłby nocny przemarsz z pochodniami oraz palenie stosu składającego się z tomów "traktaku lezbońskiego" ...

Przemarsz powinien być oczywiście w szyku zorganizowanym, w kolumnach szturmowych ...